2.Bölüm
Birkaç gün hiçbir şey yapmadan geçti. Kafamda deli sorulardı. Eşimin gözlerine zar zor baktığım için parkta oturur eve geç giderdim. Evet eşim de üzülüyordu ancak bana da destek olmaya çalışıyor, kendi çapında araştırmalar yapıyordu. Sonradan aileme açılmaya karar verdik. Sonuçta 2 yıl geçmiş ve torun yolu gözler olmuşlardı. Kendi akrabalarımda da tüp bebek ile evlat sahibi olan veya evlatlık çocuk alan vardı. Ama ateş bize daha önce düşmediği için insanların neler yaşadıklarını anlayamıyorduk. Bir bakıma da sorunun benden olması beni daha çok hoş kılıyordu. Bayanda olan sorunlarda kaynanaların gelinine olan yaklaşımları, çevrenin yaklaşımı, sonu gelmez sorular, köy geleneklerine bağlı bir çevrede oturduğumuzdan kaynaklı eşimi daha çok yıpratabilirdi. Aileme sorunun benden olduğunu ve iyi bir hastanede tedavi olmam gerektiğini, belki bir umut olacağını söylediğimde onların da üzüntüsünü ve gözlerindeki yaşların dökülmesine sebep olmanın acısını içimde yaşamaya başlamıştım. 2012 yılı Nisan ayında İstanbul da Özel bir devlet hastanesinin interfitile bölümüne gitmeye başlamıştım. Her 2 ayda bir o hastaneye gidip semen analizi veriyordum. Artık duruma belki biraz daha alışmış gibiydim ancak hiçbir şey araştırmıyor ve durumu kabullenemiyordum. Hep kendime sorduğum soru ya şimdi ne olacak oluyordu! Test sonucu çıktıktan sonra her kontrole gitmemde farklı bir asistan ile karşılaşıyor ve aynı şeyleri ona anlatmaya başlıyordum. Test sonuçları hiç değişmiyordu. AZOSPERMİ…Devlet hastanesinin tedavisi bittikten ve genetik dahil tüm destler çıktıktan sonra kurul mikro tese ve tüp bebek için bize 1,5 sene sonrasına gün vermişti. Biz bu süreyi beklememek için internetten araştırma yapmaya başladık ve özel bir tüp bebek merkezinde mikro tese olmaya karar verdik.Ömrümüzden bir sene daha geçmişti. Beylükdüzü’nde özel bir tüp bebek merkezinde işlemlere başladık. Eşim tüp bebek merkezinin kadın doğum doktoru tarafından kendisine verilen yumurta çatlatma iğnelerini öncesinden vurulmaya başlamıştı. O her iğneyi vurduğunda kendine, benim kalbime bıçak saplanıyordu.