2.Bölüm
gözümden dökülen yaşları eşim görmesin diye tuvalete gittim. Biraz sakinleşince geri döndüm odanın kapısını araladım eşime baktım oda ağlıyordu. Onu öyle görmek daha çok parçaladı yüreğimi , o gün orada dedim ki hiçbir şey esimden daha değerli değil benim için, teselli etmeye çalıştık birbirimizi her ne kadar içimizde kıyametler kopsada ellerimizi sımsıkı tuttuk bırakmadık hiç
imtihanın içinde farklı imtihanlarda geldi göğüs germeye çalıştık hep ikimiz vardık bu hayatta destekçimiz ikimizdik kimse yoktu canı gönülden yanımızda olan imtihanlar geldi geçti de bu imtihan bâki kaldı yüreğimizi deldi geçti.. vazgeçmeden 11 yıl direndik ne duysak yaptık ettik ama nasip değilmiş dedik,
Biz artık hayallerimizden vazgeçtik elimizden geleni yaptık takdiri yüce yaradana bıraktık... Tevekkül eyledik... kıymetini bilin evlatlarınızın biz kokusuna hasret yaşarken siz onları değersiz bir paçavra gibi sokaklara atmayın .. yüreğimdeki hasret ateşi hiç bir zaman sönmeyecek bunu biliyorum nerde anne diyen bir çocuk görsem ciğerimin en içi yanacak kor gibi , nerde ayağı takılıp yere düşen bir çocuğun ilk kelimesinin anne olduğunu duysam paramparça olacak içim .. bunlara alışacağım diye asla kandırmayacağım kendimi çünkü hiçbir zaman alışamayacağım 11 yıl oldu alışılmıyor , yaşlanıp belim bükülse saclarıma aklar düşse de yüreğim alışmayacak biliyorum ben bunu evladı olan birine anlatsam üzülür belki ama beni asla anlayamaz beni annem anlayamaz üzülür belki benim kadar üzülür ama anlayamaz beni çünkü o annelik duygusunu biliyor beni sadece bu derdi bilenler anlar o güzel kelimeye ömrünü verebilecek olanlar anlayabilir sadece ... çoğu kez hapsettim kendimi kendi içime bir tek ben varım sandım dünyada bil tek ben çekiyorum bu acıyı tâki imadder ailesiyle tanışana denk, oradaki arkadaşlıklar samimiyet çözüm çabaları verilen emekler bende farkındalık oluşturdu simdi daha güçlüyüm daha sağlam adımlarım ve daha dik duruşum var. Çevremdekiler bu durumu kusur sandı, eziklik sandı her seferinde yarama tuz basmak için elinden geleni yaptılar, yılmadım yıkılmadım ne zaman çelme taksalar daha güçlü kalktım düştüğüm yerden aklımda hep ALLAH sevdiği kulunun imtihanını büyük edermiş sözleri yer etti, tesellim oldu ALLAH vardı gam yoktu, bu sıkıntıyı bize vermişse eğer onun altında bizim bilmediğimiz ne kadar hayır vardır kim bilir
velhasılı kelâm RABBIM hiç kimseye bu yokluğu yaşatmasın bu yokluk öyle ağır bir yokluk ki bütün hayatını kapsayıp aslında senin bir zerre olduğunu ve Allah'ın takdiri dışında hiç bir şeye hükmedemeyeceğini sana öyle bir anlatıyor ki kader konuşuyor sen sükuta bürünüyorsun...(son)